Cytaty motywacyjne.

Czym jest motywacja ?

Motywacja to  stan gotowości do podjęcia określonego rodzaju działania, wzbudzony poczuciem potrzeby do wykonania określonej czynności, czy osiągnięcia konkretnego celu w życiu.

Wyróżnia się motywację :

• wewnętrzną - człowiek dąży do pełnego zaspokojenia własnych potrzeb, 
• zewnętrzną - polega na wzbudzeniu potrzeb poprzezz stosowanie systemu nagród i kar, informowaniu o możliwościach zawartych w różnego rodzaju sytuacjach oraz manipulowaniu tymi możliwościami.

Ja na przykład ostatnio w ramach motywacji właśnie zapisałam się na bezpłatne szkolenie prowadzone przez Mateusza Grzesiaka, które będzie w Internecie na żywo. Jeszcze wprawdzie nie wiem, o czym dokładnie będzie, ale zawsze chciałam mieć możliwość uczestniczenia w szkoleniu prowadzonym przez tego człowieka, dlatego też uważam, że online bezpłatnie na początek zawsze to coś. Krok do przodu już zrobiłam. Szkolenie będzie 5 czerwca tego roku ( niedziela ) o godzinie 20:00.

W ramach motywacji przeczytałam i zrozumiałam treść dwóch pozycji ( nie powiem, że jest to bardzo wiele ) :

• " Zjedz tę żabę. 21 metod podnoszenia wydajności w pracy i zwalczania skłonności do zwlekania ' Brian Tracy, 
• " Bogaty ojciec biedny ojciec - czego bogaci uczą swoje dzieci na temat pieniędzy i o czym nie wiedzą biedni i klasa średnia " - Robert Toru Kiyosaki

W planach mam jeszcze przeczytanie książki zatytułowanej " Potęga podświadomości " autorem której jest Joseph Murphy oraz " Zero ograniczeń " Joe Vitale.

Kiedyś chciałabym również przeczytać " Wtajemniczenie do Hermetyzmu ", czego autorem jest Franz Bardon.

Mam również swoje ulubione nagranie w serwisie youtube z cytatami motywacyjnymi. 

Oto ono :

https://www.youtube.com/watch?v=ytPfJES7QZU

Bardzo interesuje Mnie tematyka motywacji, świadomości oraz podświadomości ludzkiej, ale chyba nie chciałabym być psychologiem motywacji, czy kimś takim, przynajmniej nie z wykształcenia 

( bowiem wykształcenie w dzisiejszych czasach to w większości tylko papierek, a przecież znacznie ważniejsza od tego jest praktyka ). 

Od pewnego czasu można powiedzieć, że marzy Mi się, by kiedyś w przyszłości zostać takim mówcą, jak na przykład wspomniany już Mateusz Grzesiak 

czy Dariusz Sikorski

Finansowanie wynagrodzeń nauczycieli z budżetu państwa.

Partia RAZEM wpadła na genialny pomysł : finansować pensje nauczycieli z budżetu państwa.

Wiecie, to Ci od 75 % podatku dla najbogatszych.

Tylko jakoś tak zapomniano dodać, że trzeba by z pewnością podnieść podatki, żeby nauczycieli finansować z budżetu.

I nie sądzę, żeby nieposiadający dzieci, albo osoby w podeszłym wieku chciały finansować nauczycieli, skoro nie mają i mieć nie będą z tego żadnych korzyści.

Proszę Mi wytłumaczyć dlaczego na przykład Ja, kiedy jeszcze studiuję i załóżmy, że zarabiam mam mieć odciągane z wynagrodzenia dodatkowe pieniądze na wynagrodzenia dla nauczycieli, skoro nie mam dzieci, a tym bardziej korzystających z edukacji ? Dla takiej osoby to byłoby całkowicie niezasadne i krzywdzące, a tym samym bardzo niesprawiedliwe, ponieważ są tacy, dla których faktycznie liczy się każdy grosz.
Pytanie, czy zaliczają się do tego również wynagrodzenia wykładowców akademickich, czy to kończy się na edukacji w szkole średniej ?
Poza tym, skoro już jesteśmy w temacie szkolnictwa to Ja osobiście jestem zdania, że przede wszystkim szkołami nie powinni kierować nauczyciele ( na przykład biolog, czy matematyk ), ale przedsiębiorcy, czyli osoby, które faktycznie znają się na biznesie i wiedzą, co dokładnie oraz jak robić, żeby instytucja ( w tym przypadku szkoła ) przynosiła zyski, a nie straty. Bo co taki matematyk, czy biolog mogą tak naprawdę wiedzieć o zarządzaniu ? Albo nic, albo jeżeli już to naprawdę niewiele.

Polskie Towarzystwo Suicydologiczne

Jako, że piszę pracę licencjacką na temat ' Profilaktyka samobójstw u nieletnich ' zastanawiam się nad przyłączeniem się do Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego.
Póki co wiem, że tak wygląda karta członkowska :

Natomiast tak prezentuje się statut Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego :
http://www.lazarski.pl/pl/uczelnia/instytuty/polskie-towarzystwo-suicydologiczne/Statut/

Członkostwo w Kole Młodych Suicydologów, więc co Mi tam - przyłączę się.

Odkąd piszę pracę licencjacką na wspomniany temat wiem, że w przyszłości z pewnością chciałabym zajmować się pomocą osobom po próbach samobójczych, ale nie wiem, czy będzie to możliwe, ponieważ najprawdopodobniej musiałabym skończyć psychologię ( czego Moje miasto, jako kierunku studiów nie oferuje ), a poza tym z tego, co jest Mi wiadomo to nigdzie nie ma specjalności w zakresie suicydologii. 

Chyba, że ktoś coś wie na ten temat ? Jeżeli tak proszę o informację w komentarzu.

Protest pielęgniarek w Centrum Zdrowia Dziecka.

http://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/1624540,Protest-w-Centrum-Zdrowia-Dziecka-Pielegniarki-sa-zastraszane

Wciąż trwa protest pielęgniarek w Centrum Zdrowia Dziecka. 

Można powiedzieć, że tradycyjnie chodzi o pieniądze.

Ja oczywiście rozumiem, że brakuje personelu i że płące są zbyt niskie, ale czy naprawdę nie ma innych rozwiązań, tylko trzeba posuwać się do aż tak drastycznych ( bądź co bądź ) w skutkach działań, jak całkowite odejście od łóżek pacjentów ?

Czy pielęgniarki te nie zastanawiają się, do czego może doprowadzić tego typu ich zachowanie ? Nie wiedzą, czy nie rozumieją tego, że wiele dzieci może umrzeć, albo ich stan może się bardzo pogorszyć ? 

Tu chyba czegoś nie rozumiem, czy rzeczywiście najważniejsze są w tym sporze pieniądze ?

To wychodzi z tego na to, że nie są pielęgnarki, których głównym celem zawodowym i zadaniem jest pomagać ludziom w potrzebie, a zwykłe bizneswomen, które za najważniejsze uważają pieniądze.

Jestem zdania, że na pewno konflikt na linii szpital - personel da się załatwić inaczej, a nie takim         ' śmieciowym ' traktowaniem, a jednoczesnym kompletnym olewaniem stanu pacjentów, nie interesowaniem się nim. Pacjenci nie są tutaj niczemu winni.

Na pewno można rozmawiać, tylko, że pielęgniarki nie chcą rozmawiać, one chcą bezwzglęnego spełnienia ich żądań i już.

Gdzie u tych pielęgniarek jakakolwiek odpowiedzialność zawodowa ? Nie ma. Nie zostawia się pacjentów ' ot tak '. Rozumiem, gdyby to było zorganizowane w ten sposób, że strajk trwa najpierw przez powiedzmy tydzień godzinę dziennie, potem dwie, trzy i tak stopniowo, ale nie od razu. Gdyby to wszystko postępowało właśnie tak stopniowo to z pewnością reakcja kierownictwa szpitala byłaby inna, a tak sprawa została postawiona ' na ostrzu noża '.

Poza tym, pracę zawsze można zmienić. Nie sądzę, by realia aż tak Nam się w Polsce pozmieniały, że nagle, z dnia na dzień praca pielęgniarki zaczęła być nisko opłacana i niedoceniana. Raczej tak bylo od zawsze, więc jeżeli ktoś decydował się na takie studia czy szkołę, z pewnością miał świadomość, co dokładnie w jaki sposób wygląda.
Bardzo dobrze, że Rzecznik Praw Dziecka złożył zawiadomienie do prokuratury. Niewykluczone, a Moim zdaniem nawet bardzo prawdopodobne jest to, że strajk pielęgniarek zagraża życiu pacjentów.

Maraton pod tytułem sesja egzaminacyjna.

I można powiedzieć, że powoli zaczyna się. Regularny maraton każdego studenta, jakim jest sesja egzaminacyjna. Dla Mnie to ostatnia na studiach I stopnia ( licencjackich ).

Ja mam w tej sesji 15 zaliczeń plus seminarium dyplomowe, czyli w sumie 16

Nie wiem, jak to dokładnie będzie, ale prawdopodobnie pierwszymi oficjalnie znanymi ocenami będą te z diagnostyki niedostosowania społecznego i asocjalności w resocjalizacji. 

We wtorek ( 31 maja ) na pewno jest zaliczenie z ćwiczeń z przedmiotu patologie społeczne, potem będą kolejne i kolejne. Na pewno w przyszły wtorek ( 7 czerwca ) będzie zaliczenie z wykładów z patologii społecznego oraz    z wykładów z psychoterapii w resocjalizacji, również ustnie. Dalej na pewno 9 czerwca również ustne zaliczenie z diagnostyki psychopedagogicznej.
Nigdy nie lubiłam odpowiadać ustnie, tym bardziej, jeżeli wiem, że raz - podlegam ocenie ze strony wykładowcy, a dwa, że ktoś z grupy również tego słucha i mimo wszystko ocenia. Zawsze odpowiadając obawiałam się, że jeżeli popełnię jakiś błąd to ktoś to sprawnie wyłapie i później będzie się ze Mnie śmiał. Mam na tym punkcie ogromne kompleksy.

Do zaliczenia łącznie są :

• współczesne koncepcje w resocjalizacji - wykład i ćwiczenia,
• twórcza resocjalizacja - wykład i ćwiczenia,
• psychiatria dorosłych - wykład ( moduł ),
• profilaktyczna rola szkoły - ćwiczenia ( moduł ),
• patologie społeczne - wykład i ćwiczenia - ustnie,
• psychoterapia w resocjalizacji - wykład - ustnie, ćwiczenia - prezentacja w grupie do przygotowania,
• diagnostyka niedostosowania społecznego i asocjalności w resocjalizacji - wykład i ćwiczenia,
• diagnostyka psychopedagogiczna - ćwiczenia - ustnie,
• seminarium dyplomowe - nie wiem, jak będzie z oceną, skoro dalej nie mam badań do pracy licencjackiej, ponieważ nikt Mi nie chce pomóc i dać zgody na ich przeprowadzenie,
• socjologia - wykład - egzamin, który został wpisany na datę 18 czerwca - sobota, niektórzy w ogóle nie biorą pod uwagę tego, że nie po to studiujemy dziennie, by specjalnie w sobotę przyjeżdżać na egzamin, ćwiczenia - prezentacja w grupie do przygotowania.

A poniżej kilka klasycznych obrazków z życia chyba każdego studenta :

Protest głodowy przed sądem w Piotrkowie Trybunalskim.

Dziś o bulwersującej lokalnie sprawie walki ojca o prawa do widywania się z dziećmi, które to prawa zostały Panu z nieznanej przynajmniej Mnie przyczyny odebrane.

http://www.epiotrkow.pl/news/Protest-glodowy-przed-sadem-w-Piotrkowie-,25334

Pytanie tylko, co zmieni, w czym ma pomóc protest głodowy ? Człowiek ten może jedynie Sobie zaszkodzić, a konkretniej Swojemu organizmowi. Rozumiem oczywiście stan desperacji i to, że człowiek chce mieć kontakt, a może nawet wyłączną, czy też częściową opiekę nad dziećmi, ale czy rzeczywiście trzeba posuwać się aż do takich zachowań ? Siły to temu Panu do walki o prawa do opieki / widywania się z dziećmi na pewno nie przysporzy.

A poza tym, dlaczego, z jakiego powodu temu Panu zostały odebrane prawa do opieki nad dziećmi ? Nie sądzę, że od tak ktoś to uczynił. Musi być jakiś konkretny tego powód.

Rozumiem, że wielu ojców w sądach bywa dyskryminowanych z uwagi na to, że panuje wszechobecne przekonanie o tym, iż to matka w każdej sytuacji lepiej będzie zajmowała się dziećmi, ale nie należy również zapominać o tym, że tak samo, jak matka ojciec dzieciom jest potrzebny. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku, to znaczy, że jeżeli ojciec rzeczywiście pije i bije to lepiej chronić przed nim dzieci, ale nie warto tego robić ( odcinać dzieci od jednego z rodziców ) tylko dlatego, że rodzice się rozwiedli z jakiejś przyczyny - czy to z powodu zdrady, czy z racji braku umiejętności dogadania się, czy z jakiejś innej pobudki. Nienawiść, czy indywidualny żal do drugiej osoby absolutnie nie powinny odbijać się w żaden, a tym bardziej negatywny sposób na dzieciach, które w zdecydowanej większości sytuacji absolutnie niczemu nie są winne. 

Studia prawnicze.

Zawsze marzyły Mi się studia prawnicze, podobnie, jak studia pod kierunkiem ratownictwa medycznego. Dziś o tych pierwszych.

Jako, że jestem już w takim, a nie innym wieku, raczej ( jeżeli kiedykolwiek w ogóle ) zdecyduję się na studia zaoczne. 

Żeby dostać się na kierunek studiów ' prawo ' na Uniwersytecie Łódzkim ( do którego mam       najbliżej ) należy : 

a) w przypadku kandydatów z nową maturą: kopia świadectwa dojrzałości poświadczona przez Uniwersytet Łódzki – oryginał świadectwa dojrzałości wydany przez Okręgową Komisję Egzaminacyjną kandydat ma obowiązek przedstawić do wglądu komisji rekrutacyjnej;

b) w przypadku kandydatów ze starą maturą: kopia świadectwa dojrzałości poświadczona przez Uniwersytet Łódzki – oryginał świadectwa dojrzałości wydany przez szkołę kandydat ma obowiązek przedstawić do wglądu komisji rekrutacyjnej

oraz

c) dwie fotografie zgodne z wymaganiami stosowanymi przy wydawaniu dowodów osobistych,

d) kserokopia dowodu osobistego.

1. Postępowanie kwalifikacyjne dla kandydatów legitymujących się nową maturą polega na wyliczeniu punktów na podstawie świadectwa dojrzałości z przedmiotów określonych przy kierunku/specjalności studiów.

2. Do kwalifikacji brane są pod uwagę wyniki egzaminu pisemnego z egzaminu maturalnego z określonych przy poszczególnych kierunkach/specjalnościach przedmiotów na świadectwie dojrzałości. 

Ostateczny wynik w procesie kwalifikacyjnym stanowi suma wyników z przedmiotów określonych w kategoriach 1-3, uwzględniająca wynik na świadectwie dojrzałości oraz przeliczniki za każdy przedmiot.

3. Kategorie przedmiotów:

kategoria "1" - do przeliczenia uwzględniany jest jeden wynik  z przedmiotów wymienionych przy kierunkach/specjalnościach. Jeżeli kandydat posiada więcej niż jeden wynik (ma wynik z danego przedmiotu na dwóch poziomach albo ma wyniki z więcej niż jednego przedmiotu) do kwalifikacji będzie uwzględniany ten wynik, z którego kandydat uzyska więcej punktów po uwzględnieniu przeliczników. Wynik z przedmiotu wymienionego w tej kategorii jest wymagany na świadectwie dojrzałości.   Jego brak wyklucza możliwość ubiegania się o przyjęcie na dany kierunek/specjalność. Przeliczniki podane są w pkt. 6.

kategoria "2" -  do przeliczenia uwzględniany jest jeden wynik z przedmiotów wymienionych przy kierunkach/specjalnościach. Jeżeli kandydat posiada więcej niż jeden wynik (ma wynik z danego przedmiotu na dwóch poziomach albo ma wyniki z więcej niż jednego przedmiotu) do kwalifikacji będzie uwzględniany ten wynik, z którego kandydat uzyska więcej punktów po uwzględnieniu przeliczników. Wynik z przedmiotu wymienionego w tej kategorii jest wymagany na świadectwie dojrzałości.  Jego brak wyklucza możliwość ubiegania się o przyjęcie na dany kierunek/specjalność.   Przeliczniki podane są w pkt. 6.

kategoria "3" -  do przeliczenia uwzględniane są maksymalnie dwa wyniki z 2 różnych przedmiotów wymienionych przy kierunkach/specjalnościach. Jeżeli kandydat posiada więcej niż dwa wyniki (ma wyniki z tych przedmiotów na dwóch poziomach lub ma wyniki z więcej niż dwóch przedmiotów) do kwalifikacji będą uwzględniane te wyniki, z których kandydat uzyskał więcej punktów po uwzględnieniu przeliczników. Wyniki z przedmiotów wymienionych w tej kategorii nie są wymagane na świadectwie dojrzałości. Posiadanie wyników z przedmiotów tej kategorii daje dodatkowe punkty, ale ich brak nie wpływa na możliwość ubiegania się o przyjęcie na dany kierunek/specjalność. Przeliczniki podane są w pkt. 6.

4. Jeżeli dany przedmiot wymieniony jest w kilku kategoriach - do przeliczenia punktów brany jest pod uwagę tylko raz - w sposób korzystniejszy dla kandydata.

PRAWO

Studia jednolite magisterskie (5- letnie) - niestacjonarne (zaoczne) 

Orientacyjny limit miejsc: 300

Kierunek zostanie uruchomiony, gdy zgłosi się co najmniej 40 osób.

Zasady przyjęć:

Na podstawie złożenia wymaganych dokumentów, a w przypadku zbyt dużej liczby zgłoszeń zasady takie same jak na studia stacjonarne - kierunek prawo.

PRAWO

Studia jednolite magisterskie (5- letnie) - stacjonarne

Orientacyjny limit miejsc: 250

Kierunek zostanie uruchomiony, gdy zgłosi się co najmniej 80 osób.

Kategoria przedmiotu

Przedmioty

1

maksymalnie jeden (wymagany)

historia, geografia, matematyka

2

maksymalnie jeden (wymagany)

język polski*

3

maksymalnie dwa (nie wymagane)

język obcy, język łaciński i wiedza o kulturze antycznej, matematyka, WOS, geografia, historia

*dla obywateli polskich lub osób posiadających kartę Polaka, którzy zdali egzamin maturalny             w innym kraju, język zaliczony na egzaminie maturalnym

Koszt w Łodzi to 4700 zł za rok. W trakcie jednego roku jest 10 zjazdów.

W ramach profilu prawnokarnego są następujące przedmioty :

Prawo wykroczeń

Prawo karne wykonawcze

Kryminalistyka

Międzynarodowe prawo karne

Prawo karne skarbowe

Natomiast w ramach profilu cywilnoprawnego :

Wstęp do prawa międzynarodowego prywatnego

Prawo własności intelektualnej

Prawo ubezpieczeń społecznych

Prawo rolne

Prawo papierów wartościowych

W sumie nie wiem, kim dokładnie chciałabym być, czy adwokatem, czy prokuratorem, ale na pewno chciałabym kiedyś w przyszłości być prawnikiem.  Ciekawe, czy dałoby się łączyć ze sobą dwie aplikacje ( adwokacką i prokuratorską ). 

Niekoniecznie chciałabym te studia akurat w Łodzi, interesowałoby Mnie większe miasto, jak na przykład Kraków, Wrocław, czy Warszawa, albo Poznań. 

Chyba zdecyduję się na poprawę egzaminu maturalnego i spróbuję dostać się na takie studia.

Pobyt na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym ( SORze )

Wczorajszy wieczór i zdecydowaną część nocy spędziłam na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym.

Dlaczego ? Otóż dlatego, że już po raz trzeci spuchłam. 

Za pierwszym razem, kiedy spuchłam, wówczas wyłącznie na twarzy, pojechałam do Swojego lekarza rodzinnego. Dostałam leki i jakoś to minęło.

Za drugim razem, spuchła Mi już cała twarz, a dodatkowo całe dłonie, na tyle, że nie mogłam zgiąć dłoni w pięść oraz stopy na tyle, że buty były za ciasne. Wówczas byłam na nocnej i świątecznej pomocy doraźnej. Dostałam dwa zastrzyki i do domu.

I wczoraj, spuchłam cała na twarzy. Doraźna pomoc była właśnie na wspomnianym już Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, gdzie pojawiłam się około godziny 21:40. Trochę niestety musiałam czekać na Swoją kolejkę. Kiedy wróciłam do domu było jakieś 20 minut przed godziną pierwszą w nocy. Dostałam dwa zastrzyki ( w tym wenflon ) w żyłę, kroplówkę z jakimś płynem oraz zastrzyk             w pośladek. Wiem, że w jednym ze wspomnianych leków były sterydy. Dostałam wypis ze szpitala     i do domu.   

Niedawno byłam u Pani doktor alergolog - a raczej ujęłabym u Pani bizneswomen, ponieważ 100 zł zgarnęła, wizyta trwała może 5 minut. Mówiłam, co podejrzewam, że wydaje Mi się, że to mogłyby być świeże, młode pomidory, albo sok porzeczkowy / cukierki - galaretka porzeczkowe. Natomiast Pani ta stwierdziła, że alergia na wspomniane przeze Mnie produkty jest bardzo rzadka i wypisała Mi skierowanie na trzy testy alergiczne - na pyłki leszczyny, olchy i brzozy. To nie to chciałam otrzymać, ale Pani ta można powiedzieć, że w ogóle Mnie nie słuchała. Jeszcze, co Mnie dodatkowo zbulwersowało, powiedziała, że gdybym Jej przyniosła to, co podejrzewam, że Mnie uczula, to może byłaby w stanie coś z tym zrobić, ale co ? Kazałaby Mi to zjeść / wypić i czekałaby aż pojawi się jakaś reakcja alergiczna, czy co, bo nie rozumiem ?

Teraz należałoby iść jeszcze raz do lekarza alergologa, ale nie chcę już do tej Pani, albo po prostu zrobić prywatnie ( jak kiedyś ) testy alergiczne. Tyle, że to się wiąże z wydaniem pieniędzy, którymi aktualnie niezbyt dysponuję.

Co najgorsze, kiedyś ta opuchlizna może zaatakować drogi oddechowe i najzwyczajniej mogłabym się udusić i na jakąkolwiek pomoc wówczas byłoby zdecydowanie za późno. Boję się, naprawdę się boję i nie wiem, jak powinnam teraz postąpić. Na wizytę do alergologa na NFZ musiałabym czekać gdzieś do początku przyszłego roku.

A tu macie jeszcze, niestety tylko dwa zdjęcia z wczoraj oraz zdjęcie karty informacyjnej ze szpitala, jak i otrzymanej recepty.

Aktualne podejście do I Komunii Świętej

Dla Mnie to, jak teraz wygląda sakrament tak zwanej obecnie I Komunii Świętej to jest jakaś kompletna abstrakcja. To już nie jest, jak kiedyś podejście do sakramentu w spokoju, skupieniu i z szacunkiem. Teraz to jest jedynie ' postaw się, a zastaw się '. Ja do I Komunii Świętej podchodziłam w 2002 roku, czyli 14 lat temu. Wówczas to kompletnie wszystko wyglądało zupełnie inaczej, niż aktualnie. Nie sądzę, by wtedy ktokolwiek z okolicy w prezencie komunijnym otrzymał laptopa, drona, czy quada ( pomijając to, że technika nie była tak rozwinięta i zaawansowana ). Wszyscy, jak pamiętam dostawali zegarki, łańcuszki, rowery, pieniądze itp. Na pewno nikt nie dostał laptopa. Ja na przykład Swojego pierwszego dostałam w październiku ubiegłego roku, czyli mając 22 lata. Smartfona jak dotąd nie mam i szczerze mówiąc - nie czuję najmniejszej potrzeby posiadania.

Ludzie, opanujcie się i nie róbcie z I Komunii Świętej Swoich dzieci szopki, niejednokrotnie większej i wystawniejszej niż jakiekolwiek wesele. Po co to wszystko ? Przecież to się kompletnie mija z celem. A gdzie w tym wszystkim czas na wewnętrzne przeżycia związane z tym sakramentem ? Pewnie nie ma, bo i nikt o tym nie myśli.

Kiedyś ludzie byli inni i teraz również są inni, jak to się mówi ' idą z duchem czasów, z postępem, byle do przodu ', ale czy naprawdę warto ? 

Czy nikt nie pomyśli nawet przez chwilę o tym, jakie konsekwencje na przyszłość może przynieść na przykład kupienie takiemu 9 - latkowi quada ? Przypuśćmy, że rodzice, opiekunowie, czy dziadkowie nie dopilnują, małolat weźmie sprzęt i bez pozwolenia wyjedzie na ulicę ? Mało tego, że zrobi krzywdę sobie, to jeszcze może skrzywdzić wiele innych osób, a kto za to będzie odpowiadał ? Oczywiście, że nie dziecko, a ten, pod czyją opieką ono było. Pomyślcie odrobinę. To naprawdę nie boli.

Na jakich ludzi wyrosną te aktualnie dzieci obdarowywane wszystkim, czego tylko sobie zapragną ? Jak sądzę na zbyt pewnych siebie, przekonanych o tym, że absolutnie wszystko im się należy i każdy, kto tylko stanie na Ich drodze najzwyczajniej ma Im to dać i już, bo jak nie to się rozpłaczą                ( w przypadku dzieci ), czy nawet gotowi zrobić krzywdę, nie tylko sobie, ale i temu, kto nie spełnia ( Ich zdaniem ) Ich oczekiwań. 

Czy aby na pewno takie ma być Nasze społeczeństwo ? Nie sądzę.

Badania do pracy licencjackiej.

Jutro muszę jechać do Łodzi, czyli jakieś 50 km drogi busem w jedną stronę, a później będę musiała dostać się do miejsca docelowego tramwajem. Kompletnie nie znam tego miasta i nie wiem, czy,        a jeżeli tak to, jak Sobie poradzę, ale mam nadzieję, że wszystko będzie w jak najlepszym porządku.

Po co tam jadę ? Po to, żeby wreszcie załatwić Sobie badania do pracy licencjackiej. Obrona na początku lipca, a Ja jeszcze nic w tej kwestii nie mam. Próbowałam w tak wielu miejscach poszukać osoby do przeprowadzenia badania - potrzebuję nieletniej po próbie samobójczej, z którą muszę przeprowadzić rozmowę, oraz potrzebuję również z kimś z otoczenia tej osoby przeprowadzić wywiad. Konkretniej rzecz ujmując zmierzam do Kliniki Psychiatrii Młodzieżowej ( Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi ) mieszczącej się   w Łodzi przy ulicy Czechosłowackiej 8/10. Wielokrotnie próbowałam się tam dodzwonić, ale kiedykolwiek tylko ktoś tam odbierze i poproszę o przełączenie do Pani dyrektor tej placówki Pani profesor Uniwersytetu Medycznego w Łodzi doktor habilitowanej nauk medycznych Agnieszki Gmitrowicz to oczywiście zostaje telefon przełączony, ale tam nikt nie odbiera i już sama nie wiem, czy jest to celowy zabieg, żeby się wreszcie odwalić od nich, czy po prostu osoba przełączająca nie wie, że Pani dyrektor nie ma w gabinecie, czy ogólnie na terenie kliniki, czy już o co tu innego może chodzić.

W największym skrócie rzecz ujmując, jeżeli jutro z rana nie uda Mi się tam dodzwonić to wystąpi faktyczna konieczność pojechania tam. Muszę się dowiedzieć, czy w końcu wyrażają zgodę na to, bym mogła tam przeprowadzić badania, czy mam Sobie jeszcze innego miejsca poszukać, albo kompletnie zmienić temat pracy licencjackiej, co wiązałoby się z przeniesieniem terminu obrony na wrzesień.

Jak dotąd próbowałam znaleźć taką osobę do przeprowadzenia badań we wszystkim poradniach psychologiczno - pedagogicznych w mieście, gdzie studiuję, co więcej - pytałam w prywatnych gabinetach psychologów i psychiatrów, jak również w szkołach gimnazjalnych w całym mieście         i niestety nikt nigdzie Mi nie chciał pomóc. Tak to jest w Naszej Polsce, że jeżeli ktoś chce nabyć jakieś doświadczenie zawodowe, mieć jakąś praktykę, żeby ewentualnie mieć w przyszłości możliwość podjęcia pracy w określonym kierunku to nie ma na to żadnych, nawet najmniejszych szans, ponieważ nie ma gdzie się czegokolwiek nauczyć. I takie są później skutki takich działań, że nie ma specjalistów w żadnej dziedzinie i narzekają ludzie, że nie mają gdzie szukać pomocy, jeżeli wystąpi taka konieczność.

Błędy popełniane podczas rozmowy kwalifikacyjnej.

Czym jest rozmowa kwalifikacyjna ?

Rozmowa kwalifikacyjna – proces oceny i selekcji kandydata przez przedstawiciela przedsiębiorstwa lub organizacji, przeprowadzany w celu zatrudnienia. Podczas tego procesu, pracodawca ustala, czy kandydat jest odpowiednią osobą do danego stanowiska, jaki wkład może wnieść do firmy, oraz czy dopasuje się do zwyczajów w niej panujących

1. Nie umiesz mówić o swoich osiągnięciach i umiejętnościach.

Cała rozmowa kwalifikacyjna polega na sprawdzeniu, jak sprawdzisz się na danym stanowisku. Jeśli wiesz, jak podkreślić swoje umiejętności i osiągnięcia, ofertę pracy masz w kieszeni.

Niestety, większość kandydatów nie potrafi mówić o swoich umiejętnościach i osiągnięciach. 
Pracodawca chce sprawdzić, które umiejętności przydadzą Ci się na nowym stanowisku. Jego pytanie może brzmieć: 

Jakie są Pani / Pana silne strony?Dlaczego powinniśmy Panią / Pana zatrudnić na stanowisku specjalisty ds. marketingu?

Teraz zastanów się, jak możesz opowiedzieć o swoich osiągnięciach. Użyj tych 3 kroków:
Co zrobiłeś? (Znam się na marketingu internetowym. W poprzedniej pracy jednym z moich większych osiągnięć było zwiększenie liczby klientów pozyskiwanych przez internet).Jak to zrobiłeś? (Zajmowałem się tworzeniem nowych treści, stron sprzedażowych oraz pisaniem bloga). Jaki był efekt? (Dzięki moich działaniom w ciągu 10 miesięcy liczba klientów pozyskiwanych przez nasz serwis www wzrosła o 65%).
Potrzebujesz więcej przykładów, jak mówić o swoich osiągnięciach i umiejętnościach? 

CV skupione na osiągnięciach pomoże Ci też dostawać nawet kilka razy więcej zaproszeń na rozmowy kwalifikacyjne. 

2. Nie przygotowujesz tych informacji...

Jeżeli nie wiesz, czym zajmuje się firma, w której będziesz miał interview, jest mała szansa na to, że pójdzie Ci dobrze.

Pytanie o to, co wiesz na temat miejsca, do którego aplikujesz, pojawi się niemal na pewno. Poświęć czas na zdobycie informacji w sieci. Im więcej się dowiesz, tym bardziej zwiększysz swoje szanse na zdobycie pracy.

Co powinieneś sprawdzić?

Czym dokładnie zajmuje się firma?Jakie są jej problemy, wyzwania i ostatnie sukcesy?Jakie są obowiązki osoby na stanowisku, na jakie aplikujesz? Pomyśl jak opowiedzieć o swoich kompetencjach, w sposób, który przedstawi Cię jako idealnego kandydata. Skup się na korzyściach i osiągnięciach, jakie możesz zaoferować. Z kim odbędzie się rozmowa kwalifikacyjna? Nawet drobne szczegóły na temat zainteresowań rekrutera mogą Ci pomóc nawiązać dobre relacje!

Sprawdź, co znajdziesz w Google i koniecznie obejrzyj profil firmy w mediach społecznościowych.

UWAGA: Pamiętaj, że przed zaproszeniem Ciebie na rozmowę, albo przed samą rozmową pracodawca może sprawdzić również Ciebie. Upewnij się, że Twoje CV jest zgodne z informacjami, które można znaleźć na Twój temat w sieci.

3. Rozmowa kwalifikacyjna - są pytania, których możesz być pewien.

Większość rozmów kwalifikacyjnych wygląda podobnie i na większości z nich powtarzają się pewne pytania.

Tymczasem większość kandydatów zazwyczaj nie jest do nich perfekcyjnie przygotowana. Jakie są przykłady takich pewnych "pytań"?

Proszę opowiedzieć o swoim doświadczeniu w firmie X. Jakie były Pani / Pana osiągnięcia?Dlaczego chce Pan/Pani zmienić pracę?Jakie są Pani / Pana oczekiwania finansowe?  (tutaj sprawdzisz, jak odpowiadać, aby wynegocjować atrakcyjną pensję)

Pamiętaj, że rekruter na rozmowie kwalifikacyjnej oczekuje określonych odpowiedzi.

Możesz przygotować te pytania i odpowiedzi w sposób, który pomoże Ci zyskać przewagę nad innymi kandydatami.

Jak przygotować odpowiedzi na pytania pracodawcy?

Przeczytaj poniższy artykuł. Dowiesz się, jakie są najpopularniejsze pytania na rozmowie kwalifikacyjnej i jak powinieneś, na nie odpowiadać, aby zainteresować pracodawcę.
  
4. Zły ubiór i nieodpowiedni język ciała

Czeka Cię rozmowa kwalifikacyjna?

Wiesz, że 65% szefów przyznaje, że ubiór jest ważnym elementem spotkania.

Koniecznie zadbaj o właściwy strój. Najlepiej postaw na stonowaną elegancję i nie przesadzaj ze zbyt wyszukanymi ubraniami. Musisz czuć się elegancko i wygodnie. Zobacz, jak ubrać się na rozmowę kwalifikacyjną.

Uważaj też na odpowiedni język ciała. Wiem, że trudno na tym zapanować w stresie. Ten będzie jednak znacznie mniejszy, jeśli odpowiednio przygotujesz się do rozmowy.

Na rozmowach kwalifikacyjnych zazwyczaj najlepiej wypadają kandydaci , którzy chodzą na nie często. Warto śledzić aktualne oferty pracy i jeśli coś Cię zainteresuje, wyślij CV. Może akurat dostaniesz bardziej atrakcyjną ofertę prace? Jeśli nie, samo pójście na rozmowę oswoi Cię ze stresem i będziesz lepiej przygotowany do następnej.

5. Tych pytań lepiej nie zadawaj na pierwszej rozmowie o pracę

Pytania o urlop, możliwość pracy zdalnej, elastyczne godziny pracy czy podwyżkę, lepiej pozostaw je na późniejsze etapy rekrutacji.

Postaraj się unikać pytań, które stawiają Cię w pozycji osoby już przyjętej do pracy. To jest odbierane jako osaczanie rekrutera, a nikt nie lubi być stawiany w takiej sytuacji. Nie chcesz też sprawić wrażenia osoby roszczeniowej, która więcej oczekuje od przyszłego pracodawcy, niż sama zamierza zaoferować.

6. Te pytania warto zadać pracodawcy.

Są też pytania, które warto zadać.

Dlaczego?

Dzięki temu pokażesz, że jesteś zmotywowany i zależy Ci na pracy. Innymi słowy: staniesz się bardziej wartościowym kandydatem w oczach pracodawcy. 

7. Najprostszy, ale jednocześnie nadal częsty błąd...

To jeden z najprostszych błędów do uniknięcia. Jednocześnie na każdą rekrutację około 10% kandydatów się spóźnia. To najprostszy sposób, aby już na starcie stracić kilka punktów więc...nie spóźniaj się!

Dzień wcześniej zaplanuj sobie dokładnie trasę do miejsca spotkania i sprawdź, ile czasu potrzebujesz, aby się tam dostać. Warto ustalić, czy o godzinie Twojej rozmowy kwalifikacyjnej nie ma korków i czy jakieś ulice nie są aktualnie zamknięte w wyniku remontu (pracując w agencji rekrutacyjnej ciągle słyszałem to tłumaczenie) Najprostszy sposób, aby to sprawdzić - dzień przed spotkanie o tej samej porze uruchom Google Maps i sprawdź, ile zajmie Ci dotarcie. Dolicz kwadrans na znalezienie dokładnego miejsca.  

Jeżeli wiesz, że możesz się spóźnić na rozmowę, uprzedź o tym rekrutera. Koniecznie wcześniej zapisz jego numer telefonu. Może Ci się bardzo przydać w sytuacji, na którą nie masz wpływu (korki, spóźnienie autobusu, awarie etc.). Podobnie, jeżeli nie przyjdziesz na rozmowę, daj znać rekruterowi. Nigdy nie wiesz, czy nie będziesz mieć z nim kolejnych rekrutacji. Przeczytaj też:

8. Kłamstwo na rozmowie kwalifikacyjnej

Według badań aż 53 na 100 kandydatów kłamie w CV lub na rozmowie kwalifikacyjnej. Czasami jest to "ulepszanie" swoich umiejętności, ale czasami kandydaci kłamią nawet w kwestii byłych miejsc pracy, zajmowanych stanowisk albo ukończony uczelni. Pisałem o tym w artykule "9 najczęstszych kłamstw na rozmowie kwalifikacyjnej".  

Koloryzując swoje doświadczenie, nic nie zyskasz. Dlaczego?

Większość informacji jest bardzo łatwa do zweryfikowania. Coraz częściej sprawdzane są Twoje referencje. Rekruterzy wiedzą, też jak zadawać pytania, aby ustalić prawdziwość danych informacji. Niedoskonałości w Twojej aplikacji niekoniecznie Cię dyskwalifikują. Jeśli wyjdziesz na kłamcę, jesteś automatycznie skreślony. Tutaj znajdziesz więcej przydatnych rad, co zrobić, kiedy czeka Cię rozmowa o pracę.

Innym razem postaram się napisać Wam o radach, do których warto zastosować się już podczas rozmowy kwalifikacyjnej o pracę :)

Czym jest odszkodowanie, jakie są wyróżniane typy odszkodowań ?

Czym jest odszkodowanie ?

Odszkodowanie – świadczenie, które należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od podmiotu prawa cywilnego (np. osoby fizycznej, osoby prawnej, Skarbu Państwa), który tę szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność.

Jakie są typy odszkodowań ?

Do głównych przykładów odszkodowań zalicza się:

odszkodowanie z OC – pobierane z ubezpieczenia majątkowego i polegające na przejęciu przez ubezpieczyciela ekonomicznych skutków szkód wyrządzonych osobom trzecim,

odszkodowanie z autocasco – ubezpieczenie samochodu obejmujące skutki ewentualnych uszkodzeń, zniszczeń bądź kradzieży ubezpieczonego pojazdu,

odszkodowanie z ubezpieczenia na życie – należne w momencie zgonu ubezpieczonego i pośmiertnie wydawane jego rodzinie.

odszkodowanie powypadkowe - należne osobie, która uległa wypadkowi w pracy, gospodarstwie domowym czy za granicą, pod warunkiem uprzedniego wykupienia odpowiedniego ubezpieczenia.

odszkodowanie od Skarbu Państwa – możliwe do uzyskania, gdy drogą sądową wykaże się nieprawidłowości, nadużycia czy zaniechania w postępowaniu urzędników państwowych działających na szkodę danej jednostki, przedsiębiorstwa czy organizacji.

odszkodowanie od banku – przyznawane wskutek udowodnienia działania banku na szkodę klienta (np. niedoinformowanie klienta, składanie oraz nakłanianie go do skorzystania z niekorzystnej oferty finansowej).

Wyróżniamy jeszcze : odszkodowanie, czyli należne pieniądze za poniesioną szkodę ( np. utratę zarobków ), czy za szkodę powstałą na mieniu ( np. uszkodzenie samochodu ) oraz zadośćuczynienie, czyli pieniądze za taką szkodę, jak na przykład utrata bliskiej osoby w wyniku wypadku.

Przykładowa sprawa o odszkodowanie zaczerpnięta ze strony euco.pl :

Historia:

21 sierpnia 2010 roku miał miejsce wypadek samochodowy. 4,5 letni Robert G. był pasażerem pojazdu, kierowanym przez jego matkę – współsprawcę zdarzenia. Na skutek wypadku dziecko doznało uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, którego wynikiem jest niedowład czterech kończyn oraz niewydolność oddechowa.

Propozycja Ubezpieczyciela:

Ubezpieczyciel odpowiadający za sprawcę zdarzenia na etapie postępowania likwidacyjnego wypłacił jedynie zadośćuczynienie w kwocie 180 000 zł. W toku procesu pozwany ubezpieczyciel wnosił o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że wysokość wypłaconego zadośćuczynienia jest adekwatna do rozmiaru cierpień poszkodowanego a przyznanie renty nie jest uzasadnione ponieważ koszty opieki, w tym rehabilitacji powoda są ponoszone przez NFZ.

Uzyskane odszkodowanie:

W wyniku działań Europejskiego Centrum Odszkodowań reprezentującego Poszkodowanego, Sąd Okręgowy w Gdańsku wyrokiem z dnia 19 września 2013 r. zasądził na rzecz Roberta jednorazową kwotę ponad 1 300 000 zł oraz 11 236 zł tytułem miesięcznej renty. Wyrok nie jest prawomocny.

A tutaj macie informacje na temat tego, jak uzyskać odszkodowanie w szczególnej sytuacji, jaką jest wystąpienie błędu medycznego : http://www.infor.pl/prawo/prawa-konsumenta/prawa-pacjenta/742066,Jak-uzyskac-odszkodowanie-za-bledy-medyczne.html

Tak więc : zawsze warto profesjonalnie walczyć o należne odszkodowanie z Towarzystwem Ubezpieczeniowym, ponieważ, jak widać na wyżej zamieszczonym przykładzie zamiast 180 000 zł można otrzymać taką kwotę, jak 1 300 000 zł, a co więcej - rentę we wcale niemałej wysokości. 

Póki co ludzie jeszcze się boją walczyć o należne odszkodowanie z Towarzystwa Ubezpieczeniowego, z uwagi na to, iż wydaje się Im, że później te pieniądze będą musieli oddać. 

Jeżeli Polacy nie wezmą tych pieniędzy to wypłyną one bezpowrotnie z Naszego kraju za granicę.

Zostawiam Wam do siebie kontakt : 786963518, sylwia.a.nowak@onet.pl . 

Jeżeli ktoś z Was będzie potrzebował odszkodowania - chętnie pomogę.

Międzynarodowy Festiwal Sztuki INTERAKCJE 18 - 20 maja 2016 roku Piotrków Trybunalski

Właśnie w mieście w którym studiuję odbywa się Międzynarodowy Festiwal Sztuki INTERAKCJE. Trwają od 18 maja i potrwają jeszcze do 20 maja.

Czym są INTERAKCJE ?

Po raz pierwszy idea festiwalu pojawiła sie w 1998 roku. W restauracji Europa – wtedy jeszcze funkcjonującym jako miejsce gastronomiczno-towarzyskie – podczas obiadu po odsłonięciu tablicy upamietniającej fakt symbolicznego przeniesienia centrum Świata do Piotrkowa Ryszard Piegza powiedział: Dlaczego nie tu!

Kilka miesięcy później gościliśmy u Ryszarda w Paryżu. Kierując sie do metra wedrowaliśmy avenue Montaigne i gdzieś w okolicy domu zamieszkiwanego niegdyś przez Marlenę Dietrich Ryszard powiedział: Więc zróbmy to. Rozdzielił funkcje i zaproponował pierwsze nazwiska. Wtedy, jeszcze nieświadomi potęgi wprawionej w ruch maszyny interkacyjności, pierwszy raz tak dokładnie poczuliśmy czego chcemy. Piotrkowski festiwal sztuki performance został poczęty.

W maju 1999 r. ujrzał światło dzienne pierwszy Międzynarodowy Festiwal Sztuki Akcji INTERAKCJE. Wcześniej odbywały się w Piotrkowie Międzynarodowe Spotkania Artystyczne TRANSLACJE. Tak więc od kilkunastu lat przyjeżdzają do miasta artyści z całego świata aby prezentować swe dokonania, aby dyskutować o sztuce współczesnej, aby wchodzić w interakcje         z mieszkańcami i miejscem – aby tworzyć sztukę!

Przygotowując kolejne edycje festiwalu stawiamy sobie wciąż nowe wyzwania dotyczące jego przyszłości, form ewolucji, którym powinien ulegać aby zachować nie tylko własny image ale także aktualność prezentacji. Interakcje systematycznie utrwalają swoją pozycję na mapie wydarzeń sztuki współczesnej. Zachowują równocześnie swoją świeżość i spontaniczność, przyciągają coraz większą liczbę zwolenników i przeciwników.

Festiwal INTERAKCJE jest również próbą utrwalenia zderzenia w symbolicznym miejscu – Centrum Świata – potężnych energii kilkudziesięciu artystów i szczególnego miasta.

Energii eksplodującej jak wulkan, tak niemożliwej do utrwalenia jak sztuka performance.

Aktualnie jest to XVIII edycja Festiwalu.

Uczestnicy:

Przemysław Kwiek (Polska)

Zygmunt Piotrowski (Polska)

Ewa Zarzycka (Polska)

Janusz Bałdyga (Polska)

John Court (Anglia)

Magnús Logi Kristinsson (Islandia)

Travis McCoy Fuller (USA)

Ali Al-Fatlawi & Wathiq Al-Ameri (Szwajcaria/Irak)

Gisela Hochuli (Szwajcaria)

Hugo Nadeau (Kanada)

Martine Viale (Kanada)

Tomasz Szrama (Polska)

Leann Herlihy (Irlandia)

Marta Bosowska (Polska)

Mateusz Fabiś (Polska)

Szymon Kula (Polska)

Dominika Katarzyna Borkowska (Polska)

Jagoda Kozon (Polska)

Igor Stahniv (Ukraina)

Program na to, co jeszcze będzie :

19 maja ( czwartek ) 

18:00 – ODA, ul. Dąbrowskiego 5.

Performance: Mateusz Fabiś, Jagoda Kozon, Igor Stahniv, Ewa Zarzycka, Ali Al-Fatlawi & Wathiq Al-Ameri, John Court, Marta Bosowska.

20 maja (piątek)

18:00 – Galeria ODA, ul. Dąbrowskiego 5.

Performance: Zygmunt Piotrowski, Szymon Kula, Travis McCoy Fuller, Gisela Hochuli, Tomasz Szrama, Restauracja Europa, Przemysław Kwiek.

21:00 – Uroczyste zakończenie festiwalu.

A teraz trochę o tym, co rzeczywiście się działo.

http://www.epiotrkow.pl/news/Focus-Mall-Przykleili-chlopaka-do-slupa-,25296

Trochę to obserwowałam i może uznacie, że emocjonalnie pod względem sztuki jestem płytką osobą, ale ... niewiele, a w zasadzie nic z tego nie zrozumiałam, a oto niektóre komentarze do tego wydarzenia :

• " Co oni mają w głowach "
• " Chyba lepiej można było spożytkować pieniądze które zostały na "to" przeznaczone  "
• " Sztuka na najwyższym poziomie Ha.Ha. Ha. "
• " Jutro idę do focusa do go odkleję "
• " 30.000 zł z kieszeni piotrkowskich podatników na "
• " I my za to płacimy ... "
• " Jak ja bym tak wlazł do fontanny to zaraz by mnie pognali!!! A im jeszcze za to płacą!!! Za rok trzeba coś wymyślić i może parę groszy wpadnie :))) "

Uprzedzenia i stereotypy.

Czym jest uprzedzenie ?

Antyspołeczne uprzedzenie – rodzaj postawy polegającej na odrzucaniu czegoś lub kogoś bez racjonalnych przesłanek.

Uprzedzenie do kogoś lub czegoś występuje wówczas, gdy jednostka podejmuje ocenę, wyraża negatywny osąd bez wcześniejszego doświadczenia z daną osobą czy zjawiskiem, najczęściej na podstawie fałszywych lub niekompletnych informacji. Uprzedzenia wynikają także z utrwalonych     w danych społeczeństwach czy społecznościach stereotypów. W przypadku osób do czegoś uprzedzonych trudno je przekonać do pozbycia się uprzedzeń poprzez racjonalną argumentację.

Uprzedzenia stają się groźne dla funkcjonowania społeczeństwa lub pewnych kategorii społecznych, gdy przybierają charakter instytucjonalny i stają się częścią określonych ideologii (zob.: rasizmu, antysemityzmu, homofobii czy seksizmu).

Nie zapominajmy również o innych elementach naszej przynależności, które sprawiają, że stajemy się wrażliwsi na zranienie - płeć, preferencje seksualne, religia, wygląd, choroba, zawód, a nawet hobby. Tak naprawdę, to uprzedzenia występują wszędzie i nikt nie jest od nich wolny. Jest to problem wszystkich i dla wszystkich.

Najgorsze w tym jest to, że zwykła niechęć do jakiejś grupy może przerodzić się w skrajne uczucie, jakim jest nienawiść i prowadzić do tortur, a nawet ludobójstwa. Mało kto z nas przyzna się w głębi serca, że jest uprzedzony - to jest brzydkie, a ja jestem ładny, więc odczep się. Otóż nie, mój piękny czytelniku, Ty również bywasz brzydki. I ja też. Kawały o "głupich" blondynkach czy policjantach może i są śmieszne, ale nie dla każdego. Nie każdy robotnik jest obibokiem i nie każdy bogaty ukradł swój pierwszy milion.

Nawet jeżeli nie znęcasz się i nie mordujesz, Twoje krytyczne uwagi mogą doprowadzić kogoś do obniżenia jego samooceny, która jest zasadniczym składnikiem ludzkiego życia. Mając niską samoocenę jesteśmy bardziej skłonni do czucia się nieszczęśliwymi i odnosimy mniejsze sukcesy, niż osoby o wysokiej samoocenie. Dość często zdarza się, że osoby z niską samooceną mają styczność z uprzedzeniem już w dzieciństwie. Przypomnij sobie, proszę, czy lubiłeś się bawić z grubą koleżanką, albo z kolegą w okularach. A może nie lubiłeś Kasi/Marysi, bo nosiła "chłopięce" fryzury, albo jej rodzice nie mieli tyle pieniędzy co Twoi.

Czym są stereotypy ?

Stereotyp – konstrukcja myślowa, zawierająca komponent poznawczy, emocjonalny i behawioralny, zawierająca pewne uproszczone przeświadczenie dotyczące różnych zjawisk, w tym innych grup społecznych.

A Wy - kierujecie się w życiu stereotypami ? Jakie jest Wasze zdanie na temat istnienia uprzedzeń i stereotypów ?

Genogramy.

Dzisiaj ciąg dalszy wczorajszego wpisu - genogramy.

Czym jest genogram ?

Genogram to graficzny schemat przekazów transgeneracyjnych w rodzinie, podobny do drzewa genealogicznego. Ilustruje związki i relacje między krewnymi oraz ważne daty z życia członków rodziny. Informuje też o wizji życia rodzinnego jakie dana osoba otrzymała od swojej rodziny, wskazując prawdopodobne przyczyny jej aktualnej sytuacji życiowej.

Genogram stosuje się przede wszystkim w pracy socjalnej z rodzinami, systemowej terapii rodzinnej a także psychoterapii w celu diagnozy relacji w rodzinie oraz łatwego dekodowania. Metoda szczególne stosowana w ramach podejścia systemowego w diagnozie rodziny.

Genogram umożliwia poznanie dysfunkcyjnych "tradycji" rodzinnych, nieświadomie przekazywanych z pokolenia na pokolenie, takich jak trudności w związkach interpersonalnych, tendencje poligamiczne, alkoholizm. Pozwala także mniemać o wizji własnego życia badanej osoby, przekazanej przez rodzinę.

Genogramy to taka swoista mapa psychologicznych relacji w rodzinie. Według Mnie jest to bardzo ciekawe i z Mojej wiedzy wynika, że to mogłoby bardzo pomagać w diagnozie występujących w rodzinie problemów, a jednocześnie pomóc w ich rozwiązaniu.

Systemowa terapia rodzin.

Ostatnio podczas jednych zajęć na studiach bardzo Mnie zaciekawił temat systemowej terapii rodzin, dlatego postanowiłam poświęcić jej tutaj wpis.

Czym jest systemowa terapia rodzin ?

Terapia rodzin jest taką formą terapii, w której udział bierze najczęściej cała rodzina. Wynika to z założenia, iż rodzina tworzy pewien system, w którym poszczególni członkowie pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach i wzajemnie na siebie oddziałują. Problemy jednego z domowników wpływają na cały system rodzinny, ale i system rodzinny wpływa na powstawanie zaburzenia. Dlatego przy rozwiązaniu trudności bardzo ważnymi „sojusznikami” i „ekspertami” stają się domownicy, jak również inne osoby bliskie i ważne dla rodziny.

Kiedy warto skorzystać z konsultacji u terapeuty rodzinnego?

Kiedy odczuwamy, że problemy jednego z członków rodziny silnie wpływają na relacje z pozostałymi (np. choroba lub inne zewnętrzne i wewnętrzne kłopoty jednej osoby powodują, że w domu panuje napięcie, łatwo o wybuchy kłótni lub panuje przygnębienie i nikt ze sobą nie rozmawia o tym, co się dzieje).
Kiedy odczuwamy, że relacje w rodzinie przyczyniają się do problemów jednego z jej członków bądź je nasilają (np. kiedy pojawiają się konflikty między rodzicami i niebawem okazuje się, że dziecko jest przygnębione, izoluje się od rówieśników, ucieka z domu, wagaruje lub opuszcza się w nauce).
Kiedy poszczególne osoby w rodzinie doświadczają trudności we wzajemnych kontaktach (np. wybuchają konflikty o sprawy ważne i mniej ważne, nie można wspólnie podjąć decyzji, trudno jest wzajemnie zrozumieć swoje aktualne potrzeby i preferencje i w związku z tym pojawia się poczucie obcości, niezrozumienia lub braku zainteresowania).
Kiedy rodzina przeżywa jakiś kryzys życiowy (np. śmierć lub ciężką chorobę kogoś bliskiego, rozwód, utratę pracy itp.) i nie radzi sobie ze skutkami zachodzących zmian.
Kiedy ktoś z rodziny choruje na choroby przewlekłe, o których wiadomo w medycynie, że mają podłoże emocjonalne często związane z relacjami w rodzinie (tzw. choroby psychosomatyczne to np. astma, wrzody żołądka czy dwunastnicy, nadciśnienie).
Kiedy rodziców niepokoi zachowanie ich dziecka (np. dziecko zaczyna zachowywać się „dziwacznie”, inaczej niż do tej pory, lub zaczyna się moczyć, przestaje jeść, je raz nadmiernie, a kiedy indziej wcale).
Kiedy rodzice przeżywają trudności wychowawcze (np. dziecko jest wybuchowe, w szkole nauczyciele skarżą się na złe zachowanie).
Kiedy rodzice mają poczucie, że tracą kontakt ze swoim dzieckiem lub że ten kontakt jest niezadowalający i chcieliby to zmienić.
Pierwsze spotkanie ma charakter konsultacji, w której trakcie zarówno rodzina, jak i terapeuta wspólnie podejmą decyzję co do celowości rozpoczęcia terapii.

Jak wygląda sesja?

Sesja trwa 1,5 godziny. W Pracowni Terapii i Rozwoju terapia rodzinna jest prowadzona w dwóch formach:

Z jednym lub dwoma terapeutami.
Z terapeutą prowadzącym i ok. trzyosobowym zespołem, tzw. „zespołem odzwierciedlającym” (reflektującym).
Zespół odzwierciedlający to terapeuci, którzy nie biorą bezpośredniego udziału w prowadzeniu terapii, ale ją obserwują i na życzenie terapeuty prowadzącego bądź kogoś z rodziny dzielą się swoimi komentarzami i refleksjami na temat tego, co dzieje się podczas terapii. Dzięki temu, iż są to osoby, które obserwują przebieg spotkania z dystansu, mogą wnieść wiele cennych uwag i spostrzeżeń korzystnych dla przebiegu i skuteczności terapii.

Spotkanie dotyczy całej rodziny, w związku z czym uwaga i aktywność terapeuty skoncentrowana jest na wszystkich uczestnikach spotkania, a nie na jednej osobie (np. z której powodu do spotkania doszło). Terapeuta stara się być również neutralny wobec członków rodziny i nie brać strony żadnego z nich. Terapeuta pomaga rodzinie zrozumieć i rozwiązać problem, a nie osądza, kto jest winien lub kto ma racje. Sposób prowadzenia sesji jest zależny od preferencji teoretycznych terapeuty.

Przewidywane efekty terapii

Skutki terapii nie zawsze są obserwowane w trakcie trwania spotkań. Zdarzają się szybkie ustąpienia zgłaszanych trudności, ale częściej poprawa pojawia się powoli i stopniowo.

Jednym z podstawowych efektów terapii powinno być (jeżeli jest to w danej sytuacji możliwe) ustąpienie problemu, z jakim zgłosiła się rodzina. Zdarza się nader często, że rodziny oczekują zmian, które nie są możliwe do wprowadzenia, np. jeżeli dziecko ma trudności w nauce, to po pierwszym spotkaniu, a najdalej po drugim mają one zniknąć. Bywa też tak, że zaistnienie zmiany wymaga czasu, np. osoby cierpiące na choroby psychosomatyczne rzadko kiedy doznają pełnego ustąpienia objawów nawet po kilku sesjach.
Częstym rezultatem jest poprawa komunikacji w rodzinie. Domownicy zaczynają być bardziej uważni na to, co mówią do siebie. Wiele osób w trakcie trwania sesji ma okazję po raz pierwszy usłyszeć, jak inni widzą i przeżywają to, co dzieje się w rodzinie. Członkowie rodziny zaczynają mówić do siebie i siebie słuchać.
Skutkiem terapii może być lepsze rozumienie przez poszczególne osoby motywów swojego działania i działania innych.
Dla każdego z członków rodziny skutkiem terapii może stać się bardziej adekwatne rozpoznawanie a także respektowanie własnych i cudzych granic w kontakcie. Granice to swoiste wewnętrzne bariery, dzięki którym kształtujemy nasze relacje z innymi ludźmi. Np. decydujemy o tym, na co pozwalamy innym w kontakcie z nami a co uznajemy za niedopuszczalne lub tylko na co nie chcemy się godzić (np. na zbyt bliski kontakt fizyczny, na używanie pewnych sformułowań itp.). Granice te powstrzymują również nas przed naruszaniem „przestrzeni psychicznej” innych osób. Jeżeli inni nie przekraczają naszych granic, zazwyczaj czujemy się w ich obecności bezpiecznie.
Efektem jest również poprawa relacji między członkami rodziny związana z większą życzliwością i szacunkiem dla potrzeb innych osób.
Rezultatem terapii może stać się poszerzenie wiedzy, jak to, co przeżyli i „wynieśli” ze swoich rodzin dorośli domownicy, wpływa na to, kim są teraz, jak się zachowują i czują.
Po terapii rodzice zwiększają swoje kompetencje wychowawcze.

Uważam to za bardzo ciekawe zagadnienie i jak dotąd jeszcze nie znalazłam czegoś, co chciałabym w życiu robić z zakresu pedagogiki, a teraz - wydaje Mi się, że to jest właśnie to, czym chciałabym się bardziej profesjonalnie zająć na Swojej ścieżce zawodowej. Konkretniej mam jedno szczególnie interesujące Mnie zagadnienie, ale o tym kiedy indziej w innym wpisie :)

Film numer 2 - Symetria

Symetria jest filmem z 2003 roku.

Reżyseria i scenariusz : Konrad Niewolski

Gatunek : dramat

Produkcja : Polska

Premiera : 17 września 2003 roku ( świat ), 6 lutego 2004 roku ( Polska )

Młody mężczyzna zostaje niesłusznie skazany za rzekomą napaść na staruszkę. W więzieniu stara się dołączyć do grupy grypsujących.

Zwiastuny :

• numer 1 : http://www.filmweb.pl/video/zwiastun/nr+1-13143
• numer 2 : http://www.filmweb.pl/video/zwiastun/nr+2-13144

Fabuła filmu przedstawia historię 26-letniego Łukasza (Arkadiusz Detmer), który ukończył studia na wydziale geografii, lecz aktualnie jest bezrobotny. Został on aresztowany pod zarzutem napadu rabunkowego dokonanego na staruszce. W wyniku zbiegu okoliczności zostaje oskarżony i osadzony w areszcie śledczym. Wybiera celę grypsujących (elity więziennej) i stopniowo wchodzi w świat reguł i systemu wartości świata przestępczego. Razem z nim w celi siedzą również Dawid (Andrzej Chyra), intelektualista, osadzony za zabicie gwałciciela żony (Kinga Preis), gangsterzy Siwy (Marcin Jędrzejewski) i Kosior (Mariusz Jakus), żołnierz mafii Albert (Borys Szyc) oraz Roman (Janusz Bukowski) – osadzony za niepłacenie alimentów. Łukasz powoli godzi się z tym, że nie ma to większego znaczenia, że jest niewinny – najważniejszy jest fakt, że jest uwięziony – i przystosowuje się do nowego środowiska. Zmusza go to do nowych wyborów i zajęcia stanowiska w dramatycznych okolicznościach. Do celi, w której siedzi, zostaje przydzielony nowy więzień – pedofil (Paweł Szczęsny). Współosadzeni poniżają go na każdym kroku. W końcu zabijają go, skręcając mu kark       i wieszając na kracie pozorują samobójstwo. Tymczasem dzięki działaniom adwokata, oraz z powodu niewystarczającej ilości dowodów, prokuratura zamierza umorzyć śledztwo przeciwko Łukaszowi.

A tutaj macie link do całego filmu : https://www.youtube.com/watch?v=Hxz7qRiI2xo

Uważam, że to bardzo poruszający film i pokazuje to, jak naprawdę przynajmniej w części przypadków wygląda sytuacja osadzonych w zakładach karnych, jakie są relacje pomiędzy współosadzonymi z tej samej i z innych celi oraz to, w jaki sposób traktowani są osadzeni przez służbę więzienną.

Zachęcam wszystkich do obejrzenia.

Akceptacja dla odmienności orientacji seksualnej.

Jako, że zaobserwowałam fakt, iż największą liczbę wyświetleń, a co się z tym wiąże - największe zainteresowanie mają wpisy o podłożu światopoglądowym, to dziś - niezgodnie z planem - będzie       o akceptacji dla odmienności w kwestii reprezentowanej orientacji seksualnej, czyli o LGBT - Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender .

LGBT (z ang. Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender) – skrótowiec odnoszący się do lesbijek, gejów, osób biseksualnych oraz osób transgenderycznych jako do całości. Do grupy osób transgenderycznych wlicza się również osoby transseksualne. W ogólnej definicji terminem tym określa się ogół osób, które tworzą mniejszości o odmiennej od heteroseksualnej orientacji seksualnej oraz osób o tożsamości płciowej niezgodnej z płcią biologiczną (osoby transgenderyczne                      i transseksualne).

Tęczowa flaga - jeden z symboli społeczności LGBT.

Społeczność LGBT – grupa społeczna, do której należą osoby określające siebie jako mniejszości seksualne: lesbijki, geje, biseksualiści i transseksualiści, w języku angielskim określana też wymiennie jako gay community lub LGBT community. W pojęciu szerszym niektórzy badacze w ostatnich latach używają tego terminu dla określenia także innych osób o nienormatywnej seksualności

Najbardziej rozpowszechnione symbole LGBT:

• tęczowa flaga ( przedstawiona wyżej )
• czarny trójkąt

• różowy trójkąt

• żółto-różowy trójkąt

• fioletowa ręka
• labrys

• lambda

• różowo - niebieski znak biseksualistów

• flaga osób biseksualnych

• flaga osób transgenderowych

• flaga osób aseksualnych

Stowarzyszenie Lambda - celem organizacji jest budowanie pozytywnej tożsamości gejowskiej          i lesbijskiej oraz kształtowanie akceptacji społecznej dla mniejszości seksualnych. Stowarzyszenie Lambda Warszawa jest najstarszą działającą polską organizacją LGBT.

Zachęcam wszystkich do tego, żeby odwiedzili stronę : http://lambdawarszawa.org/ naprawdę warto się z nią zapoznać, zobaczyć, jaka jest wizja, misja oraz prezentowane przez stowarzyszenie wartości.

Kiedyś z Lambdą związany był obecny prezydent Słupska - Robert Biedroń. 

Kampania Przeciw Homofobii – ogólnopolska organizacja pozarządowa działająca od 11 września 2001. Stowarzyszenie zajmuje się przeciwdziałaniem dyskryminacji ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową w polskim społeczeństwie, organizowaniem akcji mających na celu przeciwdziałanie homofobii, transfobii oraz walką o prawa osób LGBT. Posiada status organizacji pożytku publicznego (OPP).

Stowarzyszenie prowadzi bezpłatną pomoc psychologiczną dla ofiar przemocy i dyskryminacji. Natomiast grupa prawnicza KPH prowadzi stacjonarne poradnictwo prawne dla ofiar dyskryminacji na tle orientacji seksualnej oraz litygację strategiczną. KPH prowadzi także Queer Studies – studia z zakresu tożsamości nieheteroseksualnych.

KPH wydaje bezpłatny dwumiesięcznik "Replika", poruszający tematykę społeczno-kulturalną.

W latach 2001 - 2009 prezesem KPH był wspomniany już Robert Biedroń. Obecnie funkcję tę pełni Agata Chaber (od 26 lutego 2012) – (ur. 29 października 1989 w Tomaszowie Mazowieckim) – w zarządzie Kampanii Przeciw Homofobii od 2010 roku[8]. Ukończyła II LO im. Stefana Żeromskiego w Tomaszowie Mazowieckim, od 2008 roku studiuje na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zajmuje się tematyką dehumanizacji osób LGBT. W latach 2010 – 2012 pełniła funkcję członka zarządu IGLYO, od 2011 roku jest członkiem zarządu ANSO

De facto, Pani ta pochodzi z miasta do którego mam jakieś ... 30 km :)

Ja Sama jestem w posiadaniu przypinki w kształcie tęczowej flagi, aczkolwiek w Moim przypadku to wcale nie oznacza, że należę do takich osób. Oznacza to tyle, że nie przeszkadza Mi istnienie takich osób w Polsce i na świecie. Mają takie samo prawo, jak wszyscy inni do życia w tolerancyjnej społeczności i prawo do tego, żeby kochać tak, jak tego chcą. Uważam, że powinni żyć i być szczęśliwi w każdym kraju i absolutnie nie powinni być z tego powodu w jakikolwiek sposób gnębieni czy niszczeni psychicznie. Zacznijmy być wreszcie bardziej tolerancyjni dla istniejących na świecie odmienności. Ludzie ci niczego złego nie robią.

A teraz pytanie do Was, jaki macie stosunek do osób takich, jak lesbijki, geje, osoby transseksualne i aseksualne ? I jak jesteście ustosunkowani do adoptowania dzieci przez pary jednopłciowe ? W tej kwestii Moje zdanie nie jest jeszcze ugruntowane.